تجربه مادرانِ نوزادان نارس از جدایی

سابقه و هدف: تولد نوزاد نارس تجربه ویژه ای برای مادران می باشد. جدایی زودتر از موعد مادر از شیرخوار به واسطه زایمان زودرس و بستری، پیامدهای جسمی و روانی متعددی را برای آنها به همراه دارد و تغییرات عمده ای را در زندگی آنها ایجاد میکند. این مطالعه به منظور درک و فهم جامعتر این پدیده با هدف تبیین تجارب جدایی مادرانِ دارای نوزاد نارس انجام شد. مواد و روشها: این مطالعه کیفی با رویکرد تحلیل محتوا می باشد. جمع آوری داده ها با پانزده مصاحبه بدون ساختار و عمیق با مادران دارای نوزاد نارس طی سالهای 1392-1391 و در مراکز آموزشی درمانی شمال و شمال غرب کشور انجام گردید. نمونه گیری بصورت هدفمند انجام یافت. کلیه مصاحبه ها ضبط شده، کلمه به کلمه بازنویسی شد و با استفاده از روش تحلیل محتوای کیفی از نوع قراردادی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: تحلیل داده ها منجر به استخراج مضمون تسلسل جدایی در مادران با تولد نوزادان نارس شد. این مضمون با سه طبقه شامل جدایی نوزاد- والد، جدایی، خانواده-والد، جدایی اجتماع-والد، نمایان گردید. تحلیل تجارب مشارکت کنندگان نشان داد که دامنه تنهایی مادران در روزهای ابتدایی تولد نوزاد نارس بیشتر و طولانی تر و به تدریج با گذر زمان وسعت آن کاهش می یابد و به ترتیب از جدایی از نوزاد به جدایی از خانواده، همسر، بستگان و دوستان می انجامد. نتیجه گیری: بر اساس نتایج این مطالعه مادران در فرآیند مراقبت از شیرخواران خود، جداییهای پی در پی را تجربه می کنند که محدود به زمان بستری شیرخوار در بیمارستان نمی باشد، لذا باید به تصاعد و تسلسل جداییهای مادران توجه کرد و بر اساس نیازمندیهای مادران، مداخلات مناسب با آن را طراحی و اجرا نمود.